Blue Flower

Urodzony w 1986 roku na Śląsku, absolwent Uniwersytetu Śląskiego na kierunku geologia. Na co dzień związany z branżą górniczą. Miłośnik historii polskiej turystyki na Kresach. Zafascynowany postaciami M. Orłowicza i W. Krygowskiego. Od 2013 roku stara się odkrywać Karpaty Wschodnie, w szczególności te leżące na terenie Ukrainy.

Urodzona w 1990 roku w Białymstoku, na stałe mieszka w Krakowie. Ukończyła studia w Wyższej Szkole Oficerskiej Sił Powietrznych w Dęblinie, jednak swoje życie zawodowe związała z doradztwem finansowym i w tym obszarze prowadzi własną działalność, zajmując się finansowaniem zakupu nieruchomości. Od wielu lat wędruje po Karpatach, głównie od doliny Wisły po doliny Czeremoszów. Obszarem największych zainteresowań krajoznawczych są Karpaty Wschodnie (szczególnie ich ukraińska część) oraz historia turystyki górskiej. W postrzeganiu i doświadczaniu gór inspiruje się m.in. postacią Władysława Krygowskiego.

Członek honorowy

 

Dr h.c. mult., prof. hon. Studium Europy Wschodniej Uniwersytetu Warszawskiego, polski historyk, w okresie PRL działacz opozycyjny i publicysta wydawnictw podziemnych, współorganizator i od 1990 dyrektor Studium Europy Wschodniej Uniwersytetu Warszawskiego. Równolegle z pracą naukową prowadził działalność opozycyjną. Od 1978 był kolporterem niezależnych pism, m.in. „Głosu”, „Biuletynu Informacyjnego KOR”, „Placówki”. W 1981 był współzałożycielem, a następnie jednym z redaktorów niezależnego czasopisma „Obóz”: w latach 1981–1983 sekretarzem redakcji, a w latach 1983–1985 redaktorem naczelnym. W latach 1983–1985 organizator i kierownik podziemnego Instytutu Europy Wschodniej oraz współpracownik organizacji „Niepodległość”. W maju 1985 został aresztowany, a w listopadzie skazany na 1,5 roku więzienia w zawieszeniu na 4 lata i grzywnę. W 1989 powrócił do pracy publicystycznej i naukowej. Wszedł ponownie w skład redakcji „Obozu”, a w 1990 brał udział w zakładaniu Studium Europy Wschodniej w ramach Instytutu Orientalistycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Obecnie jest dyrektorem SEW. Pełni również funkcje redaktora naczelnego kwartalnika „Przegląd Wschodni”, a także dyrektora i koordynatora Programu Stypendialnego im. Konstantego Kalinowskiego. Odznaczony m.in.: Krzyżem Kawalerskim Orderu „Za Zasługi dla Litwy”, Medalem Uznania Ministra Kultury Bułgarii, Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Republiki Węgierskiej, gruzińskim Orderem Honoru, Odznaką Państwowej Służby Sytuacji Nadzwyczajnych Ukrainy „Za zasługi w zakresie obrony cywilnej”, Medalem honorowym „Za zasługi dla Prikarpatia” (obwodu iwano-frankiwśkiego). Inicjator projektu renowacji dawnego Obserwatorium Astronomiczno-Meteorologicznego na górze Pop Iwan w Czarnohorze.

Członek honorowy

Profesor Lech Mróz jest cenionym badaczem historii i kultury Romów. Tematyce tej poświęcił liczne publikacje, był też powoływany jako konsultant w sprawach polskich Cyganów przez instytucje administracji państwowej: Ministerstwa Spraw Zagranicznych, Spraw Wewnętrznych, Edukacji Narodowej, Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Ważnym obszarem zainteresowań badawczych profesora Mroza jest problematyka etniczna. Imponujący jest geograficzny zasięg eksploracji badawczych Jubilata: od Polski, przez Bałkany, Ukrainę, Litwę, aż po Syberię, Mongolię i Indie. Ważne miejsce w badaniach Profesora zajmuje Mongolia, gdzie prowadził badania jeszcze w ramach zainicjowanej w latach 1960. polsko-mongolskiej ekspedycji etnologicznej, i do której regularnie powraca także w ostatnich latach. Profesor Mróz był inicjatorem tzw. badań wschodnich, które przez wiele lat były wizytówką warszawskiej etnologii. Rozpoczął ten kierunek badań wyjazd Profesora do Litwy w 1989 roku, a w kolejnych latach był kontynuowany przez samego Profesora, jak też przez liczne grono współpracowników, których zaraził swoją fascynacją, także w innych krajach regionu: Białorusi, Ukrainie, Mołdawii, a nieco później także na Kaukazie. Zasługą Profesora jest też nawiązanie bliskiej współpracy z ośrodkami naukowymi części z tych krajów, m.in. lwowskim ośrodkiem etnologicznym na Ukrainie. Tak liczne badania były możliwie między innymi dzięki sprawności w pozyskiwaniu środków finansowych, Profesor był kierownikiem wielu grantów badawczych. Efektem badań Jubilata jest ponad sto publikacji, wśród których są ważkie dla etnologii i cyganologii artykuły naukowe i książki. Profesor Lech Mróz był dyrektorem, najpierw Katedry, a od 2001 roku Instytutu Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Warszawskiego. Przykładał dużą wagę do działalności wydawniczej kierowanej przez siebie jednostki, zainicjował między innymi serię wydawniczą Studia Ethnologica, w ramach której, nakładem wydawnictwa DiG, ukazało się już kilkadziesiąt monografii i prac zbiorowych.

 

Z wykształcenia muzealnik i geolog. Dyrektor Muzeum Ziemi Puckiej im. Floriana Ceynowy w Pucku. Jedną z filii tego muzeum jest słynna Hallerówka we Władysławowie. Wcześniej (1994-2000) kierował Muzeum Rybołówstwa w Helu - to oddział Narodowego Muzeum Morskiego w Gdańsku.

Prezes Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego Oddział Gdańsk z siedzibą w Oddziale Etnografii Muzeum Narodowego w Gdańsku. Jest też m.in. szefem Stowarzyszenia Przyjaciele Helu i członkiem Zarządu Głównego Stowarzyszenia Muzeów na Wolnym Powietrzu w Polsce.

Aktywny mors.