Blue Flower

Stowarzyszenie Res Carpathica inicjuje projekty zgodne ze statutem Stowarzyszenia oraz współuczestniczy w projektach, zainicjowanych przez swoich członków. Jest to jedna z podstawowych form działalności naszego Stowarzyszenia.

W tej części portalu znajdziecie informacje o projektach:

Upamiętnienie postaci ks. Józefa Smaczniaka, proboszcza w Nadwórnej (1895 – 1942)

Setna rocznica bitwy pod Rarańczą 1918 - 2018 (projekt zakończony)

Odbudowa dzwonnicy w Polanach Surowicznych

Bukowiński Festiwal Nauki (wydarzenie cykliczne)

Projekt ma na celu rekonstrukcję dachu dzwonnicy greckokatolickiej we wsi Polany Surowiczne w gminie Komańcza (powiat sanocki, województwo podkarpackie). Jest to jedna z nielicznych materialnych pamiątek po dawnych wsiach łemkowskich w dorzeczu rzeki Wisłok. Prace przy dzwonnicy prowadzone są społecznie od 2012 roku. Przez ten czas naprawiono zniszczone mury, przygotowano konstrukcję pod montaż dachu oraz zainstalowano prowizoryczne zadaszenie. W 2018 roku odtworzono konstrukcję dachu. W 2019 roku pokryto dach blachą. Na rok 2020 planowano zamocowanie na powrót oryginalnego dzwonu, który ostatnio odnalazł się w Jaśliskach. Z uwagi na sytuację epidemiczną prace przełożono na 2021 rok.

Stowarzyszenie "Res Carpathica" jest jednym z partnerów projektu. Koordynatorem prac jest Witold Grzesik.

Strona projektu: www.polanysurowiczne.waw.pl

Portfolio projektu: Proszę kliknąć tu. 

 

 

O projekcie

Opis uroczystości

Kalendarium przygotowań

Opis historyczny

Multimedia


O projekcie

Stowarzyszenie „Res Carpathica” utrwaliło, we współpracy ze stroną rumuńską, ważne i znamienne epizody z naszej historii – bitwę pod Rarańczą, która odbyła się w nocy z 15 na 16 lutego 1918 roku (na pograniczu należącej natenczas do Austro-Węgier Bukowiny i przynależnej do Rosji Besarabii) oraz uwięzienie na terenie Marmaroszu legionistów polskich i ich proces w Syhocie Marmaroskim w następstwie tego zdarzenia. 

Rok 2018 to setna rocznica tych pamiętnych wydarzeń, które zapisały się na trwale nie tylko na kartach naszej historii, ale też pozostały w żywej pamięci mieszkańców i historyków dawnego Marmaroszu, przede wszystkim w mieście Syhot.  Stowarzyszenie „Res Carpathica” nawiązało współpracę z historykami rumuńskimi i władzami administracyjnymi miasta dla przywołania wspomnianych zdarzeń, obudowania ich naukową dysputą historyczną i trwałego upamiętnienia. Dobry klimat do takich działań został stworzony w roku 2014, gdy w pobliskiej wsi Berbești (d. Bardfalu) – tam to jesienią 1914 roku miały miejsce pierwsze walki oddziałów Legionów Polskich z Rosjanami, odbyła się tam wtedy historyczna uroczystość z udziałem strony polskiej przy wzniesionym miejscowym staraniem pomniku poległych wtenczas polskich legionistów. 

W dniu 8 czerwcu 2018 roku Stowarzyszenie „Res Carpathica” zorganizowało w Syhocie Marmaroskim, wspólnie ze stroną rumuńską, sesję historyczną oraz dokonało uroczystego odsłonięcia na zewnętrznej ścianie dawnego więzienia w Syhocie kamiennej tablicy z odznaką II Brygady Legionów Polskich oraz tekstem (rumuńskim i polskim) pzywołującym bitwę pod Rarańczą i uwięzienie legionistów. Tablica (wykonanie, transport i montaż) została sfinansowana przez stronę polską – Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Stowarzyszenie „Res Carpathica”.

Projekt prowadził Jan Skłodowski.

Początek strony


Opis uroczystości

(na podstawie artykułu Andrzeja W. Kaczorowskiego dla "Kuriera Galicyjskiego")

Dwukrotnie zabrzmiał nasz hymn w rumuńskim regionie Maramuresz (Marmarosz). Z inicjatywy Stowarzyszenia „Res Carpathica”, wspartej przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego Rzeczypospolitej Polskiej – w roku stulecia odzyskania przez nas niepodległości – upamiętniono 8 czerwca br. w Syhocie (Sygiecie) Marmaroskim i w Berbești szlak bojowy żołnierzy Legionów Polskich podczas I wojny

Wydarzenia będące genezą i następstwami bitwy pod Rarańczą uczczono odsłonięciem tablicy pamiątkowej na dziedzińcu dawnego więzienia w Syhocie Marmaroskim, w którym w 1918 r. przetrzymywani byli polscy legioniści. Odsłonięcia tablicy, udekorowanej dwiema wstęgami – w barwach Rumunii i Polski – dokonali dr Laurenţiu Batin, historyk z Syhotu – mer gminy Giulești, który był głównym animatorem uroczystości ze strony rumuńskiej, oraz dr Jan Skłodowski, którzy wygłosili okolicznościowe przemówienia. Uroczystości odbyły się w polsko-rumuńskiej asyście wojskowej z udziałem m.in. attaché obrony ambasady RP w Rumunii płk. Jerzego Jankowskiego, zastępcy dowódcy Polskiego Kontyngentu Wojskowego mjr. Dariusza Hadały, ks. kapelana kpt. Adama Tura, delegacji żołnierzy z Krajowej (rum. Craiova) oraz zastępcy dyrektora Instytutu Polskiego w Bukareszcie Wojciecha Mrozowskiego, który odczytał okolicznościowy list od Marcina Wilczka, ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej w Rumunii, udzielającego wcześniej patronatu imprezie. Stronę rumuńską reprezentowali przedstawiciele władz miejskich, regionalnych i państwowych oraz muzeum „Memorialul”; patronat medialny nad uroczystościami sprawował „Kurier Galicyjski”. Złożone też zostały okolicznościowe wieńce – od ambasady polskiej w Bukareszcie, Stowarzyszenia „Res Carpathica” i władz rumuńskich. Prezes Stowarzyszenia „Res Carpathica” przekazał na ręce prof. Gheorghe Mihai Bârlea, reprezentujacego „Memorialul”, oryginalną odznakę internowanych legionistów, jako dar-eksponat od tej organizacji do zbiorów muzeum. Okolicznościowe wystąpienia uczestników były tłumaczone na oba języki przez przybyłą z Cluj Ioanę Diaconu-Mureșan. Podniosłą oprawę uroczystości zapełnił występ rumuńskiej orkiestry wojskowej. 

W uroczystościach upamiętnienia stulecia bitwy pod Rarańczą i internowania legionistów polskich w Syhocie Marmaroskim wzięła udział liczna grupa historyków i regionalistów kresowych – uczestników wyprawy Stowarzyszenia „Res Carpathica”, m.in. z Warszawy, Gdańska, Krakowa, Przemyśla, Lublina, Łodzi, Radomia oraz z Paryża. Z inicjatywy Zenona Staniszewskiego wykonany został okolicznościowy stempel „Legionowej poczty rocznicowej Rarańcza – Syhot Marmaroski 1918 – 2018” z datą 8 czerwca 2018 r.

Miejscem kolejnego upamiętnienia czynu legionowego stał się wiejski cmentarz w Berbești k. Syhotu, gdzie znajduje się mogiła sześciu żołnierzy polskich poległych tutaj 6 października 1914 r. w potyczce z oddziałem Kozaków. Pamięć o poległych podczas I wojny światowej przetrwała przez lata wśród miejscowej ludności, a w 2013 r. staraniem pochodzącego stąd autora dziejów wsi dr. Laurenţiu Batina został wystawiony okazały drewniany pomnik w formie krzyża – kapliczki w regionalnym stylu marmaroskim; udało się też zidentyfikować trzech spośród pochowanych legionistów. Obok stanął żeliwny słupek z przedwojennej granicy polsko-rumuńskiej.

Delegację polską powitano w Berbești chlebem i solą, a na cmentarzu zgromadzili się tłumnie mieszkańców wsi w strojach regionalnych – dzieci, młodzież i dorośli. Orkiestra odegrała hymny obu krajów, dwaj kapelani z Polski i Rumunii (katolicki i prawosławny) odmówili modlitwę ekumeniczną za spoczywających z dala od ojczyzny żołnierzy polskich; zabrzmiał sygnał wojskowy, złożono wieńce i wiązanki na mogile legionistów, przy której zaciągnęli wartę polscy i rumuńscy żołnierze. Podobnie jak podczas wcześniejszej uroczystości w Syhocie, krótkie przemówienia wygłosili przedstawiciele gospodarzy i gości. Na przybyłych czekał tradycyjny poczęstunek.

Dalsza część uroczystości rocznicowych odbywała się już pod dachem w okazałym domu weselnym w pobliskiej wsi Ferești. Ich pierwszą część stanowiła sesja popularnonaukowa. Prelegenci rumuńscy przedstawili różne aspekty naszych wzajemnych stosunków na przestrzeni dziejów, od osadnictwa wołoskiego w Karpatach począwszy, poprzez wspólnych władców (książę siedmiogrodzki i król Polski Stefan Batory) aż po czasy I wojny światowej. Mieliśmy też w latach międzywojennych wspólną z Rumunią granicę, a podczas II wojny światowej na terenie tego kraju schroniły się władze Rzeczypospolitej. Jak podkreślano, obecny rok jest szczególny zarówno dla Polski, która świętuje stulecie odzyskania niepodległości, jak i dla Rumunii, która obchodzi stulecie zjednoczenia swych ziem. Z kolei dr Jan Skłodowski omówił genezę i następstwa bitwy pod Rarańczą w 1918 r., tj. internowanie i proces legionistów w Syhocie, a dr Dariusz Dyląg w interesującej prezentacji przedstawił nieznane dotąd dokumenty uczestnika wydarzeń sprzed stu lat rtm. Jana Dunin-Brzezińskiego; Krzysztof Jabłonka barwnie naświetlił historyczne tło relacji polsko-rumuńskich. Po konferencji nastąpiła wspólna biesiada, a jej marmaroski klimat podkreślała kapela regionalna, śpiew znanej wykonawczyni Marii Luizy Mih i wspólne tańce. Była to zarazem dobra sposobność do nawiązania bliższych kontaktów, zarówno na płaszczyźnie naukowej, jak i towarzyskiej.

Początek strony


Kalendarium przygotowań

14 maja 2018: Transport i montaż tablicy pamiątkowej na ścianie muzeum Memorialul w Syhocie Marmaroskim

14 listopada 2017: Projekt tablicy 

Został uzgodniony i oddany do realizacji projekt tablicy upamiętniającej wydarzenia w Rarańczy i Syhocie.


12 września 2017: Patronat Ambasadora RP

Z wielką radością informujemy, że Pan Ambasador RP w Bukareszcie Marcin Wilczek objął swoim patronatem obchody 100-lecia wydarzeń pod Rarańczą w Syhocie Marmaroskim.

15 czerwca 2017: Wyjazd roboczy do Syhotu Marmaroskiego 

W dniach 10-15 czerwca Prezes RC' Jan Skłodowski spotkał się w Syhocie z dyrekcją Muzeum Ofiar Komunizmu i Ruchu Oporu oraz z merem miasta Syhot. Omówiono postać tablicy pamiątkowej oraz możliwości jej usytuowania. Uzgodniono termin uroczystości na czerwiec 2018 roku.

luty 2017: Dofinansowanie z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego 

Otrzymaliśmy dofinansowanie z MKiDN w ramach programu "Miejsca Pamięci Narodowej za Granicą"; dofinansowanie obejmuje częściowe koszty przygotowania tablicy pamiątkowej oraz organizacji obchodów w Rumunii w 2018 roku.

Początek strony


Historia wydarzeń pod Rarańczą

Oddziały polskie pod dowództwem Józefa Hallera, wchodzące w skład Polskiego Korpusu Posiłkowego (dawna II Brygada Legionów Polskich), na znak protestu wobec niegodziwych dla Polaków postanowień traktatu brzeskiego (z 9 lutego 1918 roku) uznanego jako przejaw zdrady dotychczasowych sojuszników, wypowiedziały posłuszeństwo dowództwu austro-węgierskiemu, zdecydowały się przebić przez linię frontu i przejść na tereny rosyjskie dla połączenia się z przebywającymi tam oddziałami II Korpusu Polskiego. Zamiar przerwania frontu nie powiódł się w całości, zaledwie część dawnych legionowych oddziałów przeszła wraz z Józefem Hallerem na stronę rosyjską. Pozostała, liczniejsza, została zatrzymana, a następnie skierowana do obozów odosobnienia, gdzie faktycznie została uwięziona z wszelkimi konsekwencjami wynikłymi z podlegania sądowi wojennemu, a więc także i karze śmierci. Obozy te znajdowały się w takich miejscowościach dawnego komitatu  marmaroskiego jak Syhot Marmaroski, Szaldobosz, Szeklencze, Taraczkoz, Huszt, Dulfalva, Talaborfalva, Bustyahaza (część z nich znajduje się dziś na terytorium Ukrainy), a wśród internowanych oficerów był płk Zygmunt Zieliński oraz legionowy kapelan – ks. Józef Panaś. Miejscem-symbolem tego czasu stało się miasto Syhot Marmaroski - w tamtejszym więzieniu przebywali polscy żołnierze, tam też odbywał się ich proces (szczęśliwie nie doprowadził on, z powodu rychłego upadku monarchii austro-węgierskiej i zakończenia 1 wojny światowej, do represji karnych. W następstwie 1 wojny Syhot Marmaroski znalazł się w granicach Rumunii, niemniej budynek tego więzienia nadal służył swym pierwotnym celom, zaś po 2 wojnie światowej byli w nim poddawani surowym represjom rumuńscy patrioci.  Dziś zachowany w niezmienionym stanie i znajdujący się w centrum miasta obiekt stał się Muzeum Pamięci Ofiar Komunizmu i Ruchu Oporu.

Na poniższym zdjęciu budynek dawnego więzienia w Syhocie Marmaroskim (rum. Sighetu Marmației)

Początek strony


Multimedia

Fotorelacja z wydarzenia (post z Facebooka)

Bitwa pod Rarańczą - geneza i następstwa (broszura historyczna, format PDF)

 

Początek strony 


 Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Rzeczypospolitej Polskiej.

 

Projekt upamiętnienia postaci  ks. Józefa Smaczniaka, proboszcza w Nadwórnej – zapomnianego bohaterskiego kapłana (1895 – 1942)

Stowarzyszenie “Res Carpathica” postanowiło umieścić stosowną tablicę komemoratywną w tamtejszym rzymskokatolickim kościele parafialnym.

Dla pozyskania środków na ten cel wystąpiliśmy z wnioskiem (w listopadzie 2019 r.) o uczestnictwo w projekcie „Miejsca Pamięci Narodowej za Granicą”, ogłoszonym przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rok 2020. W lutym tego roku przyznano nam środki w pełnej wnioskowanej kwocie na realizację projektu. Wizualizację tablicy wykonał art. rzeźb. Krzysztof Jurków, on też podjął się jej wykonania. Wstępnie szacowany koszt przedsięwzięcia to ok. 15.500 zł – wymagany wkład finansowy RC’ to 20% tej kwoty.

Pamiątkowa tablica poświęcona temu bohaterskiemu kapłanowi zawisła (naszym staraniem) w kościele parafialnym w Nadwórnej 8 sierpnia 2020 roku, zaś 25 października 2020 roku odbyło się jej uroczyste odsłonięcie i poświęcenie przez księdza biskupa pomocniczego lwowskiego Edwarda Kawę. Postać ks. Józefa Smaczniaka została przywołała przez księży sprawujących celebrę podczas niedzielnej mszy św. Ukazała ją również ustawiona w świątyni ekspozycja planszowa (autorstwa ks. proboszcza Mateusza Świstaka), przedstawiająca historyczne fotografie (ze zbioru Marka Zalotyńskiego) i najważniejsze daty z jego życia. Ze względu na panującą w obu krajach sytuację epidemiczną i związane z tym obostrzenia, także na Ukrainie, uroczystość odbyła się w zawężonej formule – nie tylko nie udało się uczestniczyć w niej przedstawicielom naszego Stowarzyszenia, ale też nie mogli wziąć w niej udziału niektórzy zaproszeni goście. Nie było też możliwości zorganizowania na miejscu planowanego wcześniej polsko-ukraińskiego seminarium poświęconego postaci ks. Józefa Smaczniaka. Niemniej, odnośna uroczystość w zakładanej poprzednio szerszej formule wraz ze wspomnianym seminarium zostają jedynie odłożone na czas bardziej im sprzyjający. Natomiast nasze uczestnictwo w odbytej skromnej uroczystości wyraziło się publicznym odczytaniem przez ks. proboszcza Mateusza Świstaka naszego listu skierowanego do wszystkich jej uczestników. 

Uroczystość odsłonięcia i poświęcenia tablicy przedstawił Kurier Galicyjski w swym wydaniu internetowym z 28.10.2020 oraz w edycji tradycyjnej w numerze 20/2020 (360). Zamieszczone zostały tam artykuły: Konstantego Czawagi "Upamiętnienie ks. Smaczniaka, patrioty i męczennika" i Jana Skłodowskiego "Uroczystości w kościele w Nadwórnej".

Uroczystość poświęcenia przez biskupa Edwarda Kawę tablicy ku czci ks. Józefa Smaczniaka (fot. Roman Sadruk)

 

Wizualizacja tablicy pamiątkowej poświęconej ks. Józefowi Smaczniakowi

Projekt został realizowany przy ścisłej współpracy z ks. proboszczem parafii w Nadwórnej, ks. Mateuszem Świstakiem. Zostali też zaproszeni do współpracy: Marek Zalotyński (regionalista z Mielca), związany rodzinnie z ks. Smaczniakiem oraz dr Tomasz Róg, dyrektor Muzeum Kresów w Lubaczowie.


Całe życie uczył miłości Boga i Polski - rzecz o ks. Józefie Smaczniaku

Zapraszamy do lektury rzeczy o księdzu Jóżefie Smaczniaku, autorstwa Marka Zalotyńskiego (2011). 


Biografia księdza Józefa Smaczniaka

Józef Smaczniak ps. „Nadworny” (ur. 22 października 1895 w Rzochowie koło Mielca, zm. 17 czerwca 1942 w Stanisławowie) – polski ksiądz rzymskokatolicki, filantrop, działacz konspiracyjny w czasie II wojny światowej.

  • ukończył c.k. Gimnazjum w Mielcu w roczniku 1913/14;
  • w 1915 r. wstąpił jako alumn do lwowskiego seminarium, równolegle studiował na Uniwersytecie Lwowskim. W 1919 r. ukończył Seminarium Duchowne we Lwowie i został wyświęcony;

  • od 1 września 1919 do 31 sierpnia 1923 r. był wikariuszem w Janowie koło Lwowa. Od 1 września do 31 sierpnia 1928 r. był wikarym w parafii Św. Wojciecha w Cieszanowie. M.in. z jego inicjatywy powstało w 1925 r. w Cieszanowie Prywatne Miejskie Seminarium Nauczycielskie Koedukacyjne. Bardzo aktywny społecznie. Od 1 września 1929 r. do 20 sierpnia 1931 r. wikary w Złoczowie. W tamtejszym gimnazjum uczył religii i historii;

  • od 1931 r. do 1933 r. administrator, a następnie października 1933 r. proboszcz parafii Wniebowzięcia NMP w Nadwórnej koło Stanisławowa. Doprowadził do rozpoczęcia rozbudowy tamtejszego kościoła, działania te przerwała wojna;

  • w 1936 r. współorganizował nadwórniańskie gimnazjum, w którym uczył religii i historii. Doprowadził do wybudowania Domu Parafialnego – polskiego centrum kulturalno-oświatowego w Nadwórnej. W 1936 r. został odznaczony przez Prezydenta RP Ignacego Mościckiego Złotym Krzyżem Zasługi;

  • w okresie okupacji sowieckiej i niemieckiej prowadził aktywną pracę konspiracyjną. Wokół jego osoby skupiał się ruch oporu na terenie Nadwórnej. Organizował akcje wysyłania paczek z pomocą polskim rodzinom deportowanym w głąb Rosji, wspierał i pomagał Żydom, kierował punktem przerzutu przez Gorgany poczty kurierskiej pomiędzy okupowanym krajem a Rządem RP. Aresztowany przez Gestapo w dniu 17 sierpnia 1941 r. i poddany okrutnemu, niemal rocznemu, śledztwu, nikogo nie wydał. Został uprzedzony przed aresztowaniem i mógł zbiec, ale odmówił pomocy. Zmarł w niemieckim więzieniu w Stanisławowie 17 czerwca 1942 r. na tyfus. Miejsce jego pochówku jest nieznane, prawdopodobnie jest to Czarny Las koło Stanisławowa

Projekt dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury, uzyskanych z dopłat ustanowionych w grach objętych monopolem państwa, zgodnie z art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych.

 

Bukowina to kraina w Karpatach, podzielona obecnie między Rumunię a Ukrainę. W XIX wieku osiedlili się tam polscy górale z okolic Czadcy (dzisiejsza Słowacja). Gdy po drugiej wojnie światowej północna część Bukowiny znalazła się w granicach sowieckiej Ukrainy, wiele rodzin wróciło do Polski. Osiedlili się w okolicach Piły i Jastrowia oraz Dzierżoniowa. Ci, którzy pozostali na miejscu zachowują polskie tradycje w wioskach po obu stronach granicy do dziś. 

Regionalizm bukowiński sprzed ponad stu lat to swoisty fenomen, uosobienie tolerancji i porozumienia. Homo bucovinensis to „człowiek otwarty na wszelkie otaczające go kultury oraz czynnie w nich uczestniczący”. Idee bukowińskie wyrażane są w metaforycznych określeniach Bukowiny: „Szwajcaria Wschodu”, „Europa w miniaturze”, „rodzina narodów”. 

Na kanwie bukowińskich tradycji w czterech krajach odbywa się rokrocznie Międzynarodowy Festiwal Folklorystyczny „Bukowińskie Spotkania”, jeden z największych tego typu festiwali w Europie Środkowo-Wschodniej. W Polsce organizowany jest w Pile, Jastrowiu i w Dzierżonowie. Poza tym - na Ukrainie (w Czerniowcach), w Rumunii (w Campulung Moldovesc) oraz na Węgrzech (w Bonyhad). Więcej informacji na stronie festiwalu http://bukowina.rck.pila.pl/ .

Od 2015 roku festiwalowi towarzyszy projekt Bukowiński Festiwal Nauki, organizowany w Pile i Jastrowiu, finansowany przez Ministerstwo Nauki Szkolnictwa Wyższego z programu Działalność Upowszechniająca Naukę. Od 2016 roku Stowarzyszenie „Res Carpathica” jest współorganizatorem tego przedsięwzięcia.

Bukowiński Festiwal Nauki to w zamierzeniu wydarzenie cykliczne, odbywające się co roku. Celem festiwalu jest:
- upowszechnienie wiedzy o Bukowinie jako regionie wielokulturowym oraz o innych regionach i środowiskach społecznych zróżnicowanych wewnętrznie;
- oddolna integracja społeczna mieszkańców Europy Środkowej;
- promowanie postaw otwartych, nastawionych na dialog i współpracę (przełamywanie poczucia obcości międzykulturowej i międzygeneracyjnej);
- przełamywanie stereotypów i uprzedzeń wynikających z braku wiedzy o Innych (główny nacisk położony zostanie na etnosy zamieszkujące Europę Środkową).

Na Bukowiński Festiwal Nauki składają się trzy obszary działań przygotowywanych przez międzynarodowe zespoły:

1. Popularno-naukowe otwarte wykłady zatytułowane "Bliscy nieznajomi", poświęcone różnym grupom społecznym i kulturom środkowoeuropejskim. Wykłady są opracowane i wygłoszone przez przedstawicieli różnych dyscyplin naukowych z krajów Europy Środkowej (m.in. z Polski, Ukrainy, Rumunii, Mołdawii).

2. Dyskusyjny klub filmowy - prezentacja filmów poświęconych Bukowinie i tematyce bukowińskiej. Osoby prezentujące filmy przygotują odpowiedni popularno-naukowy komentarz (historyczny, etnograficzny, językoznawczy).

3. Warsztaty "Współpraca z Innym" - zajęcia warsztatowe dla dzieci i młodzieży z różnych krajów Europy Środkowej biorącej udział w Międzynarodowym Festiwalu Folklorystycznym "Bukowińskie Spotkania". Warsztaty dla dzieci polegają na wspólnym przygotowywaniu prac plastycznych poświęconych Europie Środkowej i Bukowinie. Warsztaty dla młodzieży przyjmują postać gry strategicznej (opartej na idei życia plemiennego) uświadamiającej uczestnikom mechanizmy życia społecznego i współpracy w sytuacji różnorodności kulturowej. Warsztaty dla młodzieży wieńczy pokaz fotografii dokumentujących warsztaty i dyskusja dotycząca indywidualnych doświadczeń uczestników.

Bukowiński Festiwal Nauki, 2015

Odbiorcami planowanego na 2017 rok III Bukowińskiego Festiwalu Nauki są mieszkańcy kilku krajów Europy Środkowej. Uczestnicy festiwalu reprezentują bardzo zróżnicowane środowiska (wiejskie i miejskie) i kręgi społeczne (w sensie zawodowym, wykształcenia, miejsca zamieszkania, wieku).

Bukowiński Festiwal Naukowy przyczynia się do upowszechnienia wiedzy z zakresu różnych dyscyplin naukowych. Osoby zaproszone do współpracy – obywatele Polski, Ukrainy, Serbii i Rumunii, prezentują osiągnięcia nauk humanistycznych (językoznawstwa, etnologii, historii) i przyrodniczych (biologii).

Z ramienia Stowarzyszenia "Res Carpathica" projektem Bukowińskiego Festiwalu Nauki opiekuje się dr hab. Helena Krasowska, profesor Instytutu Slawistyki Polskiej Akademii Nauk.